Geest, wind en adem

In zowel het Hebreeuws als in het Grieks wordt hetzelfde woord gebruikt voor wind, geest en ook adem. Het Hebreeuwse woord 'ruach' en het Griekse 'pneuma' kunnen dus al deze betekenissen aannemen, en het is de taak van de vertaler om te beslissen welke hij gaat gebruiken. Dat dit niet altijd gemakkelijk is blijkt uit verzen als deze in Johannes (3:8): "De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid, maar gij weet niet, vanwaar hij komt of waar hij heengaat; zo is een ieder, die uit de Geest geboren is". Vele katholieken citeren dit echter als: de Geest blaast waarheen hij wil... De Willibrord vertaling gaat hier creatief mee om: "De Geest is als de wind: hij waait waar hij wil".

In de meeste gevallen wordt uit de zin of uit andere woorden duidelijk gemaakt waar het over gaat. In Genesis 1, waar Gods Geest over de aarde zweeft, wordt 'ruach' gecombineerd met God. In het Nieuwe Testament wordt vaak 'pneuma' gecombineerd met 'heilig', waardoor het duidelijk is wat bedoeld wordt.

In de Bijbel is er een duidelijk beeld hoe God de wereld door zijn woorden schept ("En God zeide..."). Daarna geeft Hij leven aan zijn schepping door zijn woord (de Bijbel). Om dit sterker te maken wordt bovendien de mens gemaakt van stof der aarde, met daarin zijn adem. Dit wordt verder in Genesis beschreven als "alles waarin de levensgeest is" (ruach).

In het Nieuwe Testament schrijft Paulus met een verwijzing hiernaar: "Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten..." (2 Timoteüs 3:16). Het woord vertaald als 'van God ingegeven' is in het Grieks een combinatie van pneuma en God ('door God ingeademd'). In het Nederlands is deze koppeling verloren gegaan door de verschillende woorden die gebruikt (moeten) worden.